Correct omgaan met een batterij

Een batterij kan een elektrisch veld in een geleider maken. Als beide uiteinden van een stuk draad verbonden zijn met de twee uiteinden van een batterij (de zogenaamde elektroden), wordt de lus die gemaakt is, een elektrisch circuit genoemd. Elektronen zullen rond en om het circuit stromen zolang de batterij een elektrisch veld in de draad aan het maken is. Deze elektronenstroom rond het circuit wordt elektrische stroom genoemd.

Uitleg van de totale afrekening van Ista Nederland, onderdeel van Ista.

Een geleidende draad die gebruikt wordt om elektrische stroom te geleiden is vaak verpakt in een isolator zoals rubber. Dit komt omdat draden die stroom geleiden zeer gevaarlijk zijn. Als een persoon of een dier een kale draad aanraakte die stroom voert, kan het pijn doen of zelfs afsterven, afhankelijk van hoe sterk de stroom was en hoeveel elektrische energie de stroom overbrengt. Je moet voorzichtig zijn rond elektrische contactdozen en kale draden die mogelijk stroom dragen.

Het is mogelijk om een elektrisch apparaat op een circuit aan te sluiten zodat er elektrische stroom door een apparaat zal stromen. Deze stroom zal elektrische energie overbrengen om het apparaat iets te laten doen wat wij willen dat het apparaat doet. Elektrische apparaten kunnen heel eenvoudig zijn. Bijvoorbeeld, in een gloeilamp, draagt de stroom energie door een speciale draad die een gloeidraad wordt genoemd, waardoor het gloeit. Elektrische apparaten kunnen ook zeer ingewikkeld zijn. Elektrische energie kan worden gebruikt om een elektrische motor aan te drijven in een gereedschap zoals een boor of een puntenslijper. Elektrische energie wordt ook gebruikt om moderne elektronische apparaten aan te drijven, zoals telefoons, computers en televisies.

Uitleg van de totale afrekening van Ista Nederland, onderdeel van Ista.

Het magnetisch veld is het gebied rond een magneet waarin magnetische kracht aanwezig is. Bewegende elektrische ladingen kunnen magnetische velden veroorzaken. Magnetische velden kunnen meestal worden gezien door magnetische fluxlijnen. De richting van het magnetisch veld wordt te allen tijde aangegeven door de richting van de magnetische fluxlijnen. De sterkte van een magneet heeft te maken met de ruimtes tussen de magnetische fluxlijnen. Hoe dichter de fluxleidingen bij elkaar liggen, hoe sterker de magneet is. Hoe verder weg ze zijn, hoe zwakker. De fluxleidingen zijn te zien door ijzervijlsel over een magneet te leggen. De ijzervijlseltjes bewegen en schikken zich in de lijnen. Magnetische velden geven kracht aan andere deeltjes die het magnetische veld raken.

In de natuurkunde is het magnetisch veld een veld dat door de ruimte loopt en dat een magnetische kracht elektrische ladingen en magnetische dipolen doet bewegen. Magnetische velden zijn rond elektrische stromen, magnetische dipolen en veranderende elektrische velden.

Uitleg van de totale afrekening van Ista Nederland, onderdeel van Ista.

Wanneer ze in een magnetisch veld worden geplaatst, staan de magnetische dipolen in één lijn met hun assen om evenwijdig te zijn met de veldlijnen, zoals te zien is wanneer ijzervijlsel zich in de aanwezigheid van een magneet bevindt. Magnetische velden hebben ook hun eigen energie en momentum, met een energiedichtheid die evenredig is met het kwadraat van de veldsterkte. Het magnetisch veld wordt gemeten in de eenheden van teslas (SI-eenheden) of gauss (cgs-eenheden).

Er zijn enkele opvallende specifieke soorten van het magnetisch veld. Voor de fysica van magnetische materialen, zie magnetisme en magneet, en meer specifiek diamagnetisme. Voor magnetische velden die ontstaan door het veranderen van elektrische velden, zie elektromagnetisme.

Het elektrische veld en het magnetische veld zijn componenten van het elektromagnetische veld.

De wet van elektromagnetisme werd opgericht door Michael Faraday.

Natuurkundigen kunnen zeggen dat de kracht en koppels tussen twee magneten worden veroorzaakt door magnetische polen die elkaar afstoten of aantrekken. Dit is als de Coulomb-kracht die dezelfde elektrische ladingen afstoot of tegengestelde elektrische ladingen aantrekt. In dit model wordt een magnetisch H-veld geproduceerd door magnetische ladingen die rond elke pool ‘gesmeerd’ worden. Het H-veld is dus als het elektrische veld E dat begint bij een positieve elektrische lading en eindigt bij een negatieve elektrische lading. Bij de noordpool wijzen alle H-veldlijnen weg van de noordpool (of ze nu binnen de magneet of buiten de magneet liggen) en bij de zuidpool (of ze nu binnen de magneet of buiten de magneet liggen) wijzen alle H-veldlijnen naar de zuidpool. Een noordpool voelt dan een kracht in de richting van het H-veld terwijl de kracht op de zuidpool tegenover het H-veld staat.

In het magnetische-poolmodel wordt de elementaire magnetische dipool m gevormd door twee tegenover elkaar liggende magnetische polen van poolsterkte qm, gescheiden door een zeer kleine afstand d, zodat m = qm d.

Helaas kunnen magnetische polen niet los van elkaar bestaan. Alle magneten hebben noord/zuid-paren die niet van elkaar gescheiden kunnen worden zonder twee magneten met elk een noord/zuid-paar te creëren. Ook houden magnetische polen geen rekening met magnetisme dat wordt geproduceerd door elektrische stromen, noch met de kracht die een magnetisch veld uitoefent op bewegende elektrische ladingen.

Elektrische lading is een basiseigenschap van elektronen, protonen en andere subatomaire deeltjes. Elektronen worden negatief geladen terwijl protonen positief geladen zijn. Dingen die negatief geladen zijn en dingen die positief geladen zijn trekken elkaar aan (trekken). Hierdoor blijven elektronen en protonen aan elkaar plakken om atomen te vormen. Dingen die dezelfde lading hebben duwen elkaar weg (ze stoten elkaar af). Dit wordt de Wet van Lading genoemd